به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رادار اقتصاد،کامران ندری در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی ایلنا درباره عدم حضور ایران در بریکس در حالی کشورهایی مانند پاکستان در این پیمان حضور دارند، اظهار داشت: باید توجه داشته باشیم که ایران شاخص‌های مطلوب اقتصادی برای حضور در این پیمان‌ها را ندارد.
وی ادامه داد: برای عضویت در سازمان تجارت جهانی با وجود ایران چند بار درخواست داده اما عضو این سازمان نیستیم چراکه علاوه بر اینکه برخی از کشورهای عضو این سازمان مخالف عضویت ایران هستند، اساسا کشورمان شاخص‌های مورد نظر برای پیوستن به این پیمان‌ها را ندارد.
این کارشناس اقتصادی افزود: در سازمان تجارت جهانی هم چیزی شبیه به ناتو، تصمیمات اجماعی است و حتی مخالفت این کشور با تصمیمی، مساله جدی محسوب می‌شود و کشورهای عضو باید در تمام زمینه‌ها به توافق برسند و اتفاق نظر داشته باشند. از سوی دیگر کشورهایی هم در این پیمان‌ها حضور دارند که اجازه نمی‌دهند ایران عضو این سازمان و پیمان‌ها شود.
ندری با اشاره به عضویت ایران در پیمان شانگهای گفت: موضوع اول این است که در پیمان شانگهای کشورهایی که ایران با آنها مشکل دارند حضور ندارند و تاکنون هم عضو ناظر بودیم و از ۶ ماه قبل پذیرفتند ایران به این پیمان بپیوندند که این پذیرش هم مطلق نیست. عضویت ایران در پیمان شانگهای را مشروط پذیرفته‌اند و ایران باید تمهیدات و شرایطی را کشورهای عضو تعیین کردند را فراهم کند.
وی با اشاره به شرایط عضویت در پیمان‌ها به ویژه پیمان‌های پولی اظهار داشت: برای مثال در پیمان ماستریخت که منجر به ایجاد منطقه یورو و اتحادیه اروپا شد، شرط مهم این است که نرخ تورم هیچ یک از اعضا نباید بالای ۳ درصد باشد و اگر نرخ تورم بالای ۳ درصد برود، می‌توانند آن کشور را از پیمان خارج کنند.
این کارشناس اقتصادی تاکید کرد: به دلیل اینکه اغلب متغییرهای اقتصادی کشورمان وضعیت مناسبی ندارند از جمله اینکه نرخ تورم بسیار بالایی داریم، نرخ بیکاری هم بالا است و نرخ رشد اقتصادی پایین است و الزامات FATF مانند مبارزه با پولشویی و ... رعایت نمی‌کنیم، از لحاظ اقتصادی هم شرایط لازم برای عضویت در این پیمان‌ها را نداریم و اینکه عضو پیمان شانگهای شده‌ایم بیشتر از این که اقتصادی باشد یک پذیرش سیاسی بوده‌است.
وی با بیان اینکه از نظر اقتصادی شرایط لازم برای حضور در پیمان شانگهای را هم نداریم، گفت: از آنجایی که شرایط اقتصادی برای حضور در پیمان شانگهای را نداریم، نمی‌توانیم از مزایای این پیمان بهره‌مند شویم و مزایای این پیمان شامل کشورمان نمی‌شود.
ندری ادامه داد: برای حضور در پیمان‌های بین‌المللی با چند مشکل جدی مواجه هستیم که یکی از آنها نرخ تورم بالا است و تا زمانی که تورم کشورمان بالاست، اصلا امکان ورود به پیمان‌های پولی نیست.
این کارشناس اقتصادی با بیان اینکه ایران در هیچ پیمان پولی حضور ندارد و نمی‌تواند داشته باشد، گفت: در حالی که عضویت در پیمان‌های پولی برای تجارت بین المللی حائز اهمیت است اما در هیچ پیمان پولی حضور نداریم.
وی ادامه داد: علاوه بر نرخ تورم بالا، مشکل دیگر برای حضور در پیمان‌ها، ریسک سیاسی ایران است که این ریسک در ایران بالا است و کشورها برای سرمایه گذاری در کشورمان یا پذیرفتن ایران در پیمان‌ها باید ریسک بالارا متحمل شوند.
ندری با اشاره به حضور کشورهای مانند پاکستان در بریکس یا سایر پیمان‌های پولی اظهار داشت: باید توجه داشته باشیم که پاکستان در چند سال گذشته تا حدودی نرخ تورم را کنترل کرده است و به این فاکتور برای حضور در پیمان‌های بین‌المللی را دست یافته است. البته دارا بودن همه شاخص‌های اقتصادی مهم نیست برای مثال لازم نیست کشورها نرخ رشد اقتصادی بالایی داشته باشد اما چند شاخص از جمله نرخ تورم و ریسک سیاسی از اهمیت بالایی برخوردار است.
وی افزود: دو فاکتور مهم تورم و ریسک سیاسی در ایران نرخ بالایی دارد در حالیکه در کشوری مانند پاکستان میانگین نرخ تورم نبست به ایران کمتر بوده و هر چند ریسک سیاسی پاکستان هم بالا است اما نسبت به ایران این شاخص بهتر است. از سوی دیگر پاکستان عضو fatf است و الزامات آن را رعایت می‌کند. شاید نرخ رشد اقتصادی پاکستان هم پایین باشد اما فاکتورهای مهم حضور در این پیمان‌ها را دارد. در روابط بین الملل پایین بودن نرخ ریسک مهم است و از این رو رشد اقتصادی ریسک ایجاد نمی‌کند اما نرخ بالای تورم، ریسک را افزایش می‌دهد.
نظر شما